Review: Sand Land
Door Joni Philips op 30-04-2024 om 14:36
|
Bron: Gamed
|
Een oude manga van Dragon Ball-bedenker Akira Toriyama is nieuw leven ingeblazen. In de maand van zijn te vroege dood lanceerde Disney+ toevalligerwijs een animatieserie op basis van Sand Land, een uiterst korte manga die uiteindelijk snel vergeten werd. Een nieuwe anime op basis van een Akira Toriyama werk is natuurlijk de perfecte aangelegenheid voor Bandai Namco om meteen met een bijpassende game te komen.
In tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten, werd er niet gekozen voor een vechtgame zoals we die zo vaak zien bij de Dragon Ball-serie. In plaats daarvan werd Pokémon Brilliant Diamond / Shining Pearl en One Piece Odyssey developer ICLA aan het werk gezet voor een Action Role Playing Game waarin het verhaal van de serie wordt herleefd, met wat originele aanvullingen later in het spel. Opnieuw belanden we dus in de post apocalyptische woestijnwereld van Sand Land, waar water een uiterst zeldzaam goed is geworden. Alleen de zogenaamde waterkoning en zijn leger lijken nog toegang te hebben, waardoor zij exuberante bedragen kunnen vragen. De inwoners van het arme dorp van sheriff Rao kunnen dat natuurlijk niet betalen, waardoor de man besluit om de hulp in te roepen van de demonen. Hoewel demonen en mensen meestal ver uit elkaar leven, besluit de demonenprins Beelzebub – zoon van demonenkoning Lucifer, schijnbaar de tweelingbroer van Dragon Ball Z’s demonenkoning Dabura - hem toch te helpen wanneer Rao dit komt vragen. De start van een avontuur waarin mensen en demonen dichter bij elkaar komen.
Het verhaal zelf heeft weinig om het lijf, maar Sand Land weet toch te boeien dankzij de komische interactie tussen de protagonisten. Zo toont de eerste conversatie met Lucifer al meteen wat voor duivel hij echt is, eentje die de dagelijkse gametijd van zijn zoon beperkt tot een uurtje. Dat komische zorgt ervoor dat een game die draait rond het einde van de wereld, waar iedereen het risico op uitdroging loopt, toch een luchtig geheel vormt. Je zult dan ook vaker lachen dan dat je je zorgen maakt over de staat van de wereld. Aangezien Sand Land die typische tekenstijl heeft van Toriyama die je ook ziet in Dragon Ball en Dragon Quest, zou een zwaar verhaal ook niet echt passen. Alle ontwerpen zijn kleurrijk, met overdreven karaktertrekken waardoor je eigenlijk al meteen vrolijk wordt. De game slaagt er ook echt in om de wereld tot leven te brengen. Behoudens de wat minder gedetailleerde omgevingen lijkt dit heel sterk op de nieuwe Sand Land anime. Natuurlijk, Sand Land draait toch voornamelijk rond woestijnen. Veel interessants is daar sowieso niet mee te doen. Dan is het ook logisch om eerder in te zetten op de unieke karakterdesigns, zelfs al voelt de omgeving hierdoor minder aan.
Op zich is het verhaal van Sand Land zeer gelimiteerd, waardoor je het zou kunnen samenvatten in een game van een zevental uur, maar ontwikkelaar ICLA voegt vele extra locaties en sidequests toe. Zo is het de bedoeling dat je de burgemeester van de stad Spino helpt met het uitbouwen van zijn kleine dorpje door allerlei nomaden te helpen en hen de weg te wijzen naar Spino. In een andere locatie krijg je dan weer toegang tot een soort bounty missies, waarbij je wordt gevraagd om allerlei gevaarlijke targets uit te schakelen. Dit is dan ook geen avontuur waarin je snel van punt A naar punt B gaat, maar een heuse open wereld waar veel geheimen verborgen liggen. Het ontwikkelteam is gelukkig wel zo slim geweest om deze open wereld heel toegankelijk te houden, zodat de game ook uitermate geschikt is voor de jonge kinderen die het primaire publiek zijn van Sand Land. Hoewel er voldoende te verkennen is, heeft men de wereld niet te groot gemaakt en heb je een goede kaart waarmee je de belangrijkste punten gemakkelijk kunt terugvinden.
Zoals de plaatjes al doen vermoeden, zul je dit verkennen niet te voet moeten doen. Je beschikt namelijk bijna continu over een voertuig. Dat voertuig zul je af en toe verlaten om een grot of dergelijke te verkennen, maar voor de rest zul je er zoveel mogelijk tijd in spenderen. Zelfs voor de gevechten blijf je het beste in je voertuig zitten. Hoewel Beelzebub zeker sterk kan uithalen, is de vehicle-combat gewoon leuker. Te voet vechten met Beelzebub is traag, je sterke aanval lijkt vaak te missen omdat je de afstand fout inschat, en combo’s zijn eerder beperkt. Zelfs als je vergevorderd bent in de skill tree, heb je nooit de indruk echt vooruit te gaan. Je zult hier niet snel falen, maar veel plezier haal je er niet uit. Vechten vanuit voertuigen is daarentegen veel vloeiender, met de mogelijkheid gemakkelijk te wisselen tussen de twee wapens. Omdat je door de game heen ook steeds nieuwe wapens en voertuigen krijgt, zit er ook veel meer afwisseling in dit systeem. Het is dan ook goed dat je bijna overal je wagen kunt gebruiken om te vechten, zelfs als je ergens diep in een gebouw zit.
Tegelijkertijd is het opvallend: hoewel de wereld overloopt van vijanden en het vechten veel plezier geeft, vraag ik me wel af waarom je met alle vijanden zou vechten. Je verdient namelijk amper ervaringspunten, waardoor je honderden vijanden zou moeten verslaan om op deze manier sterker te worden. De enige manier om echt ervaringspunten te verdienen is het voltooien van de simpele sidequests. Ook vrij verkennen lijkt niet echt aangemoedigd te worden. Je kunt wel veel schatten en dergelijke vinden, maar een grot verkennen vraagt toch te veel stappen: je moet eerst het voertuig verlaten, dan de (kleine) grot leeghalen, en bij het buiten gaan blijkt je wagen al verdwenen. Dat betekent dus het menu openen, de wagen selecteren, deze oproepen en dan instappen. Het is mij niet duidelijk waarom die wagen direct moet verdwijnen. Het is opvallend dat de beste stukken toch ook tegenvallen op hun eigen manier. Je zou het idee krijgen dat ICLA hun eigen game iets te weinig heeft getest, want het zijn toch kleine dingen die een groot verschil hadden kunnen maken.
|
|
|
Beoordeling
70
Het trieste toeval dat Sand Land een dikke maand na de dood van Akira Toriyama verschijnt, maakt de game een mooi eerbetoon. Natuurlijk zijn er de nodige minpunten die toch een domper op de pret zijn, maar de gameplay-loop is zeer plezierig, waarbij met name de luchtige tank-combat een hoogtepuntje is. Er zijn wel betere games in dat genre, maar die gaan allemaal voor meer realisme, waardoor dit Sand Land unieker is. Aan de volle prijs is de game geen aanrader, maar Toriyama fans moeten zeker kijken naar een eventuele promotie in de toekomst.
|
|
|
|
 14:52 [Update] Nexon werkt mogelijk aan een Game of Thrones MMORPG
 19:35 Race mee in de eerste gameplaybeelden van F1 24
|
| Reacties (0) |
|
|
Geen reacties gevonden
|
|
|
|
